คิดถึง
คิดถึง
 อาจไม่เคยบอกว่าคิดถึง มีแต่แววตาซึ้งๆที่หวั่นไหว แทนถ้อยคำรู้สึกข้างใน ว่าลึกๆไม่เคยมีใคร ที่จะคิดถึง
ได้มากเท่าเธอ
จะว่าคิดถึงก็คงใช่ เพราะห้ามหัวใจเอาไว้ไม่อยู่ จะว่ารักยังไม่แน่ใจจะบอกให้รู้ เพราะที่เป็นอยู่มันอยากจะ
อธิบาย
รู้มั้ยคิดถึงมาก...ก ห้ามใจลำบากจริงๆ บอกใจให้อยู่นิ่งใจก็วิ่งไปหาเธอ
คิดถึงมากนะจะว่าอะไรหรือเปล่า ถ้าจะไปหาทุกเวลาที่เหงา รบกวนเธอมากหรือเปล่า...คนดี
ถึงไม่ได้มาหา ก็ใช่ว่าจะไปกับใครที่ไหน ยังเป็นห่วงเป็นใย คิดถึงคุณได้ทั้งวัน
ถ้าเธอถามว่าคิดถึงใช่ไหม คำตอบคือใช่..และห่วงหา ถ้าจะถามว่าเหงาหรือเปล่าที่ผ่านมา ก็ตอบเธอว่า..
แทบขาดใจ
วันนี้ได้แต่คิดถึงคุณ เฝ้าหมุนแต่โทรศัพท์ สายว่างไม่มีคนรับ ทำไมคุณยังไม่กลับมา
ถ้าจะให้ปากบอกคิดถึง ก็คงไม่ได้ครึ่งที่รู้สึก ขอเก็บไว่ในใจลึกๆ ให้เธอรู้สึกได้ด้วยใจ
ดีใจที่บอกคิดถึง คำอื่นซึ่งๆก็เลยไม่ขอ บอกก่อนแค่คำนี้ก็พอ ที่เหลือค่อยบอกต่อ เมื่อเธอพร้อมก็แล้วกัน
เธอโทรศัพท์มาหา บอกฉันว่าคิดถึง เพียงแค่คำๆหนึ่ง กลับทำให้ฉันซึ้งใจ
ฉันรู้แม้เราอยู่ห่างกันเพียงใด แต่ในความไกลห่าง เราจะต่างคิดถึงกัน
ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงตามสาย ดีใจมากมายถ้าเป็นเธอ บอกว่ายังคิดถึงเสมอ ดีใจที่ไม่คิดเก้อคนเดียว
เธออยู่ฟ้าฝั่งโน้นหรือเปล่า ได้ยินเสียงตะโกนเหงาๆของฉันไหม คิดถึงๆอยู่ทุกจังหวะของหัวใจ ได้ยินใช่
ไหม เสียงคิดถึงข้ามฟ้าของฉัน
คงจะคิดถึงกันบ้าง เวลาเหินห่างอย่างนี้ ไม่ใช่ไม่รักหรอกคนดี แค่อยากให้มีบ้าง..อารมณ์คิดถึง
ว่างมากวันนี้โทรไปหาคนดีจะได้ไหม อยากบอกให้รู้ถึงคำที่ซ่อนอยู่ภายใน ว่าคิดถึงเสียมากมาย
แล้วพร้อมจะวางสายทันที
อยากจะเดินเชิดหน้าใส่ แต่แคร์เธอมากไปทำไม่ได้ ไม่ใช่คนลืมเลือนอะไรง่ายดาย ไม่ใช่คนใจร้าย
เหมือนอย่างเธอ
|
